හම්බන්තොට වරාය හදන කටයුතු නිසිකලට,නිසි සැලසුමට ටක්කෙටම අහවර වෙලා බවයි හැම පත්තරේකම ඔල්වරසන් නගමින් වාර්තාකලේ.රූපවාහිනියේ විකාශනය කරමින් තිබුණේ ජැක්-සන් ඇන්තනී සූරීන් සැලසුම් කලායැයි කියන,සුරලියන් පරදවන ලලනාවන් පිරිවරාගත් මේ මහා නාවික තොටුපොලේ විවෘත කිරීමේ උත්සවය. යාපනයේ සිට පවා බස් කුලියට ගත් මහා සේනාවක් මේ රාජකීය උත්සවය දැකබලා ගන්නට ඇවිත් හිටිය බවයි කියැවුනේ.
ඒත් මගේ හිතටනම් නැගෙමින් තිබුනේ ඉතිහාසගත මහා විනාශයක් වෙමින් තියනවායැයි මහා කාලකන්නි හැඟීමක්.තවත් වරායක් හදන්නට යන වියදම හා සමාන වූ ආටෝපකාරී උත්සවත්,මේ වරායට පිහිටි කලුගලක් නිසා නැව් එන්නට අමාරු බවත්,ඒ ගල කඩන්නට තවත් මහත් මුදල් කන්දරාවක් වියදම් වන බවත් ආදිය මගේ හිතේනම් ඇතිකලේ මහා අප්‍රසන්න හැඟීමක්.හැබයි අපේ කන්තෝරුවේ වැඩකරන සුසිල්නම් කොහෙන්ද මන්දා හොයාගෙන ඇවිත් කිව්වේ මෙහෙව් වරායක් මේ මුලු ලෝකෙටම නෑ කියලායි ඒ ගොල්ලො කියන්නේ කියලා.
යුද්ධයෙන් පස්සේ අවුරුදු ගානක් ගිහිල්ලත් උතුරේ අහිංසක මිනිස්සු බුරුතු පිටින් තවමත් සරණාගත කඳවුරුවල ගාල්කර ඇති බව සමහර දේශද්‍රෝහී මාධ්යි වාර්තා කරද්දී මට ඇතිවුනෙ ඒ මිනිස්සු ගැන මහා අනුකම්පාවක්.ඒ විතරක්නම් මදැයි, මේවාට වගකිවයුතු ඇත්තන් ගැන කෝපයක්.හැබැයි එදාම රෑ ටී වී බලපු අපේ අල්ලපු ගෙදර සිරිපාල මාමානම් කියනවා “උතුර දැන් දකුනට වඩා දියුණුයි කියලා ඔය අයි ටී එන් එකේ නිවුස් වලටත් කියන්නේ බං” කියලා.
18 වැනි සංශෝධනය ගෙනල්ලා රට පාලනය තමන්ගේ බූදලයක් කරගන්නවා කියලයි යූ ඇම් පී කාරයෝ කෑ ගහන්න තිය ගත්තේ.මේකනම් විශාල කරදරයක් කියල තමයි මමත් අපේ පවුලට කිව්වේ.හැබැයි අපේ පවුල කිව්වේ විශාල කරදරේ ඕක නෙවෙයි එහා වත්තේ උන් අපේ පැත්තට කරලා වැට ගහන එක කියලා.රටේ මායිමනම් හොයන්න යනවා වත්තේ මායිම දන්නේ නෑ කියලා තව දෝස්මුරයකුත් දමාපි.මම ඉතින් හිතින් හිතාගත්තා අපේ වැට ඉතුරුවෙන්නත් රට ඉතුරුවෙලා තියෙන්න එපායැ කියලා.
අපි හැමදාමත් කන්තෝරු යන කෝච්චියේ නම් ඉන්නෙම මේ වැඩ හින්දා ආණ්ඩුවට බැන අඩගහන මිනිස්සු.මේ අසාධාරණ වැඩ හින්දා ඒ මිනිස්සුන්ගේ ලේ කකියනවා කියලයි කියන්නේ.කන්තෝරුවේ මට එහා පුටුවේ ඉන්න බන්දුල මහත්තයටනම් ටික දොහකට කලින් තිබුණු ලොකුම ප්‍රශ්නේ කැම්පස් වහල හින්දා ලොකු දුව ගෙදර ඉන්න එක.කවදා මේකෙන් ඉගෙනගෙන පිටවෙන්න ලැබෙයිද කියල උන්නැහේ විස්සෝප වෙනවා.”අපේ ළමයින්ට වහල තිබුණට අරගොල්ලොනම් විභාගත් හොරට ලියල ඒ මදිවට තව නඩුත් කතාකරනවලු දැන්”.දවසක් උන්නැහේට පත්තරේ තිබ්බ දෙයක් දැකල මරුවා ආවේස වෙලා.
ඔය අහුමස්සෙ තමයි පලාත් සභා ඡන්දෙත් ආවේ.දේශද්‍රෝහි ඇන් ජී ඕ කාරයන්ගේ සේරම කියමන්,අනාවැකි බොරුකරලා ආයෙත් මේ ජනහිතකාමී ආණ්ඩුව උඩින්ම ගේම දිනුම්. (මේ එන්ජීඕ ගොඩට කේ පීගේ එන්ජීඕව අයිති නැති බව කරුණාවෙන් සලකන්න).ඒ විතරක්නම් මදැයි යූ ඇන් පීය කැලෑ වැදිලා.ජෙප්පො කියලා ජාතියක් නැති ගානයි.බුලත් කොලේ නැතුව,යන්තම් ඡන්දෙදි පේන්න ඉන්නේ තමන්ගේ ජාතිකත්වය විකුණලා ඡන්දේ ගන්න උදවිය විතරයි.කෝච්චියේ වැඩට යන උන් සේරම,කන්තෝරුවේ බන්දුල උන්නැහේ වගේ උදවියත් බැනලා බැනලා ආයෙත් බුලත් කොලේටම කැමැත්ත දීලා වගේ.
ඉතින් මම එක ඉරිදා නිවාඩු දවසක නිවාඩු පාඩුවේ කල්පනා කරන්න පටන් ගත්තා.මිනිස්සු මේ මෙච්චර මේ ආණ්ඩුව කරන දේවල් වල වැරදිම කියනවා.ඒකට මොකෝ ආණ්ඩුවට හැමදාම ඡන්දනම් මදි නොකියන්න හම්බවෙනවා.මේකනම් ආණ්ඩුව කියන විදියට ඇන් ජී ඕ කුමන්ත්‍රණකාරයෝ පතුරවන කතාවක්ම වෙන්න බැයිද?රටේ සංවර්ධනය ඉවසගෙන ඉන්න බැරිව ,කාල ඉන්න බැරිව නලියන බටහිර ඒජන්තයන්ගේ උප්පරවැට්ටියක් වෙන්න බැයිද?
නැත්නම් රටේ මෙච්චර ගානක් මේකටම කතිරේ ගහයියැ.අපිත් දන්නේම නැතුව මේ දේශද්‍රෝහියෝ ගොඩට වැටිලා නේද මේ කුමන්ත්‍රණ හින්දා.ඉතින් මමත් කල්පනා කරලා කරලා දේශහිතෛශියෙක් වෙන්න තීරණය කලා.රටට ආදරේනම් කලයුතු ප්‍රධානම දේ වෙච්චි ආණ්ඩුවෙ දෑත ශක්තිමත් කරන එක ඉතින් දැන් පටන් ගන්න ඕනෑ.
අපේ ගමේ වසන්ත මන්ත්‍රීතුමාට පාරවල් කොන්ක්‍රීට් දාලා ඉතුරු සල්ලිවලින් ට්‍රැක්ටර් එකක් ගත්තේ ඇයි කියල අහන්නේ නැතුව මම තව ට්‍රැක්ටර් එකක් ගන්න මගේ ෆුල් සපොර්ට් එක දෙන්න තීරණය කලා.මාලක බේබි හිරේ යැවුවනම් හිර ගේ ඉස්සරහ කරන උද්ඝෝෂණයට එනවා කියල මම කලින්ම අපේ ගමේ තරුණ සමිතියට නම දීල තිබ්බේ.(වෙලාවට හිරේ දැම්මේ නැත්තේ.දැම්මනම් බලන්න තිබ්බ )
ලබන මහ ඡන්දෙට පබා අක්කිට බැහැලා වැඩකරන්නත් මම දැම්මම හිතාගෙන ඉන්නේ.18 වෙනි සංශෝධනය කියවල ,සරණ ගිහින් ඉන්නේ එතුමියට ශක්තියක් වෙන එකත් ජාතිමාමක ක්‍රියාවක් නොවැ.සරණ මහත්තයා හම්බවෙලා අහන්නත් ඕනැ නුවර පාර අයිනේ ඉන්න රඹුටන් කඩ කාරයින්ගෙන් දවසට 100 ගානේ එකතු කරලා දෙන එකත් මම උදව්වක් හැටියට කරලා දෙන්නඩ කියලා.(කප්පමකට නෙවෙයි ,රට ගොඩනගන්නනේ.)
ආයේ ඔය කැම්පස් ආචාර්යැවරුන්ගගේ හරි වෙන එන් ජී ඕ හාල්පාරුවන්ගේ හරි මොකක් හරි තියෙන්න කවදද කියලා කල්පනාවෙන් ඉන්න ඕනැ,එදාට නිවාඩුවක් දාන්න කලින්ම.අපේ ගමේ දේශහිතෛශී තරුණ පිරිසට ඕවාට ගල් ගහන්න යන්න බස් එකක් එවනවලු ඩිපෝ එකෙන්.නිවාඩුවක් වියදම්වුනත් මොකද මේක ජාතික අවශ්‍යතාවයක්නේ.
දැන් ඉතින් රට ගැන උන්නැහේලම බලාගන්න හින්දා අපි විශාල කරදරයකින් නිදහස් කියල හිතෙනවා.ඒක හින්දා අපේ වැට එහා මෙහා කරන අල්ලපු ගෙදර උන්ට හොඳ අංචියක් අදින්න නිවාඩු පාඩුවේ කල්පනා කරන්න බලන්න ඕනෑ.
සිතුවිලි මණ්ඩිය 